bütün acılarımızı yeşertmek zorunda olduğumuz dünya denen bir yerde
durup durup ikide bir
herkes yerini bilsin diye uğraşmaktan vazgeçiyorum.
herkes yerimi bilsin diye de.
bazen saklanmak için ses çıkarmamız gerekir
(böö)
ya da görünmemek için açıklık.
bir de öyle deniyorum
böylece herkese ne öğretmeye çalışıyorum ?
birden gelen bu soru aklımı çıkarıyor.
(nasılsın?)
bunları unutmak için kafamı çevirdiğim yerde
ortada mahalleliler,
güveyi solduracak telaşlar,
kendiyle çelişebilen bir sakin var.
kadim bir zanaat olarak ısrarlı takipten bahsedip
rüyamda iki ayı tarafından kovalanıyorum
ve bir heves öldürüyorum bana uyuyor numarası yaptıran herkesi.