Herkes zannediyor ki en önemli şiiri kendi yazıyor. İki dize yazmış, yeni şiire başladım diye sosyal medyaya koyuyor. Aman ne büyük olay. Aferin. Herkes de bu haberi bekliyordu zaar. Şiir yazmayan biri var sanki de memlekette. Zaten 10 kişiden 9'u şiir yazıyor. Kalan bir kişinin de ilgisi yok bu işlere. Yani çok da olağanüstü bir şey yapmamışsın. Hep yalan yeminler hep yalan sözler. Birisi çocuk doğurmuş, sanırsın ki dünyada ondan başka doğuran yok. O bir ilk. Bize ne la senin şiirinden. Yazdıysan yazdın. Sanki bana çok büyük bir iş başarmış. Daha yeni gelinsin. Şiire başlayalı bir sene olmuş ahkam kesiyor, böyle şiir mi olur diye. Yeni gelini 100 metre öteden tanırım. Çocukluğumdan beri bu böyledir. Bin kişilik kalabalığın arasından yeni gelini bulur çıkarırım. Hem makyajından hem yapılı saçından belli eder kendini. Hemen de her şeyi biliyorlar. Sen yeni gelinsin ne gördün ki daha. Hemen de aslında çok iyiler de görmezden geliniyorlar. Sanki görmezden gelinmeyen biri var da. Daha ben, benim kıymetimi çok iyi bildiler, aman vallahi de çok seviliyorum diyene rastlamadım. Kim n'apsın la senin o boktan şiirini. Milletin de başka işi gücü yok zaten, senin olmayan kıymetini bilecek. Sen onlara sordun mu ben şiire başlıyorum, ne diyorsunuz diye. İnsan önce bir icazet alır. Sana şiir yaz diyen mi oldu. Hemen de gruplaşmalar falan varmış, kimseyi almıyorlarmış aralarına, halbuki açık olmalılarmış farklı renklere. Sanki çok farklı bir renk koymuş ortaya da. Hemen de öğreniyorlar. Bir ara halk eğitimde karate dersleri veriyordum. Biri 6 diğeri 8 yaşında iki kardeş vardı. Bunlara ayrı bir ilgi gösteriyordum. Erken başlamaları hoşuma gidiyordu. Bir iki ay gelip gittiler böyle. Sonra kayboldular. Ben de merak ettim n'oldu acaba diye. Evlerine gittim. Kapıyı anneleri açtı. Dedim, hayırdır niye gelmiyor seninkiler. Onlar öğrendi dedi. Biz öğrendik demişler. O yüzden gerek duymuyorlarmış artık. İyi dedim ben de öğrendilerse, daha ne. Ben de hep aynı kişileri, benzer şiirleri basıyormuşum. Yok seni basacaktım. Herhalde benim bir ölçüm, bir bakışım var. Herhalde yakın kafalar birbirini bulacak. Şiirler benzer de değil zaten. Biz burada pansiyon mu işletiyoruz. Ben de mi birbiriyle hayatta yan yana gelmeyecek kim varsa alt alta dizip, dergi diye koyayım. Ben iyilik perisi miyim, bana ne herkes gitsin kendi şiirini kendi bassın. Kimseyle de iyi geçinmek istemiyorum, gitsin herkes başkasıyla iyi geçinsin. Biz burada sebil mi açtık, geleni geçeni alacağız mı dedik. Başka derdimiz yok zaar. Hemen de kimseyi de beğenmiyorlar ha. Herkes birbirini vasatlıkla suçluyor. Halbuki kendi vasat bile değil belki. Sen daha hayatta yoktun biz 3 bin kişiye racon kesiyorduk. Yeni gelin.