Pusuya yatmış bir kaplan gibi
Oturup o koltukta
Beni artık sevmediğini söylediğinde
Aklımda kalan güzel bir kimono üzerinde
Ve o güzel çiçeklerin etrafta
Hatırlayamadığım, kabalığın karşısında nasıl hissettiğim
Bugün olsa hiçbir şey hissetmeyeceğim tek bildiğim
Ah ben, kızgın, aşırı ve üzgün hissetme becerim
Alıp götürdügü yılların. Pıt pıt, şimdi sessizce giderim.