kızıyorum cünkü ben bir kızım
yirmi meseleden yalnızca biriyim
hayatında bir çift gözlüğüm ve
farketmesen de tekerleğim
şekilsizdir dişlerin kesilmiştir saçlarım
soğuğa dayanıklı bir akşamda vazgeçtim
sağ kolumu kaybettim sol ile yetin
sesim cıkmazsa sesini aç beni duymak
artık hic de kolay degil
istanbul'da erguvan mevsimi ve bu benim
gerçekten değil
kafam suan kıpkırmızı icimden kurban
burak gecti sanki
çok fazla üşürse ayaklarım
karnım ağırabilir
serkeş bir insanlık hali
şehir ben dışındayım böylesi
daha güzel
ben hadi bunları umursamıyorum
şaştığım tek bir şey var
Çok pis saldım duymadın