Böylece derginin kapağına kendimi koyarak megalomanlığı bir aşama daha ileri taşıyorum. Bu çocuk napıyor ya, her sayıda kendini övüp durduğu yetmezmiş gibi bu sefer de kapağa kendini koymuş, bu nasıl bir egodur allah'ım dediğinizi duyar gibiyim. Çok cins bir çocuktum. Bir gün anneme komşu kadınlardan biri, senin bu oğlanın sorunları var galiba demiş. Annem de demiş niye ki. Kadın demiş ne bileyim deli deli hareketleri var. Hahah. Tek yaptığım kendim olmak. Bu cinsliğim sadece şiirde işe yaradı. Onu da çok gördüler ama vazgeçmedim kendimden. Ne yapayım estetik ameliyatla yaradılışımı mı değiştireyim. Buyum işte Allah Allah. Da baddest'ın bir şeye benzemezliği de buradan geliyor.
İki tane felsefe kitabı okuyan bütün kırolar bana kızgın. Neden, çünkü onların yürüdüğü yoldan gitmedim. Gerçekten de şairlere benzemiyorum, onlar gibi kitapların arasında geçen bir çocukluğum olmadı, skopiciyim ama skopicilere de benzemiyorum, komik biri sayılırım ama komedyenlere benzemiyorum, utangaçım ama sadece kendimin olduğu acayip acayip videolar çektim, resmen zirvede çelişki vardır sözünün ayaklı bir kanıtıyım. Hahah. Bin tane iş yaptım, girmediğim delik kalmadı ve nereye gitsem bu memo'luk bende baki kaldı. En son dergiciliğe bulaştım, görüyorsunuz onda da çok farklı değil durumlar. Uçuyorum ama o bile ters. Bir gün hastanedeyim. Birkaç sene oldu buna. Canım sıkıldı, çıktım çarşıya indim. Bir tane nunchaku aldım kendime. Sonra eve geldim. o zaman memleketteydim. Annem niye erken geldin dedi. elimdeki nunchakuyu gördü. Güldü. sanırım iyi bir ailem var ki benim gibi bir manyağa tahammül ettiler. Çocukken mınçıka derdik bunlara. sonra geliştirdim onu kullanmaktaki becerimi. Geçen gün de bir tane bıçakçıya girdim, ninja yıldızı var mı diye sordum, çocuk gülümsedi, yok abi dedi. Bu da böyle bir anımdır.